«Θαρρώ, Ζορμπά, πως τριών λογιών είναι οι άνθρωποι:
Αυτοί που βάνουν σκοπό να πλουτίσουν, να φιλήσουν, να δοξαστούν,
αυτοί που μάχονται να ευεργετήσουν όσο μπορούν τους ανθρώπους
και τέλος αυτοί που σκοπό τους βάνουν να ζήσουν τη ζωή του σύμπαντος.»
Νίκος Καζαντζάκης
Τάδε έφη Καζαντζάκης, ο μεγάλος αυτός Έλληνας συγγραφέας και φιλόσοφος, που σαν τον Σαίξπηρ, τον Μπαλζάκ και κάποιους άλλους μεγάλους συγγραφείς, τα έχει πει σχεδόν όλα…
Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, μέσα από τις περιρρέουσες συνθήκες και την προσωπική μας εξέλιξη οι άνθρωποι έχουμε τη δυνατότητα να μεταπηδάμε από την μία κατάσταση στην άλλη και τούμπαλιν.
Στην Ελλάδα φερ’ ειπείν, την εποχή της αφθονίας το πρώτο είδος ανθρώπου έδειχνε να έχει πάρει το πάνω χέρι ανεπιστρεπτί. Ασχολούμασταν όλοι με τον εύκολο πλουτισμό, την σπατάλη, τον άκρατο αισθησιασμό και τη δόξα του ενός τετάρτου σε κάποιο μέσο μαζικής επικοινωνίας.
Τώρα που τα πράγματα σκούρυναν και για εμάς αλλά ακόμα περισσότερο για κάποιους άλλους ανθρώπους της γης, κάποιους κατατρεγμένους που μας χτύπησαν την πόρτα και υποχρεωθήκαμε να τους «δούμε» -μιας και πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι βαθιά αδικημένοι-, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δείχνει να τείνει προς την δεύτερη κατηγορία: την επιθυμία για ευεργεσία, συχνά από το υστέρημά μας και κάποιες φορές ακόμα και με αυτοθυσία.
Μεγάλη ροπή δείχνουν εξάλλου πολλοί άνθρωποι παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια και προς την τρίτη επιλογή: να ζήσουν τη ζωή του σύμπαντος. Τι άραγε να σημαίνει αυτό; Είναι μια μυστικιστική προσέγγιση, είναι η προσπάθεια να εναρμονιστούμε με τη ροή της ζωής και να πορευόμαστε ακολουθώντας τον κυματισμό της –με όλα τα σκαμπανεβάσματά της-, σαν καλογυμνασμένοι surfers.
Ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος δεν φοβάται εξάλλου να κάνει τα πάντα: δεν είναι κακός ο πλούτος, ούτε οι απολαύσεις, ούτε βεβαίως η δόξα κι η υστεροφημία. Και κάθε που οι συνθήκες θα μας ευνοούν, πάλι θα κυνηγάμε τα απατηλά μας όνειρα, πάλι θα εντρυφούμε στο ωραίο και πάλι θα δημιουργούμε αριστουργήματα –ο Παρθενώνας είναι ένα τέτοιο κλασσικό παράδειγμα.
Όμως κανείς δε μπορεί να είναι χαρούμενος ανάμεσα σε δυστυχισμένους και πατώντας σε ε