Πανιώνιος: Ένας σύλλογος με μεγάλη ιστορία από τη Μικρά Ασία μέχρι την Νέα Σμύρνη
- Νέοι Ορίζοντες της Νέας Σμύρνης
- 25 Απρ
- διαβάστηκε 2 λεπτά
Συγκινητικό αφιέρωμα-ιστορική αναδρομή του Γρηγόρη Κεντητού με θέμα τον Πανιώνιο σε κείμενο του στο Sportime
Ολόκληρο το κείμενο:
Το 1890, στη Σμύρνη, στην καρδιά της πολυπολιτισμικής Ανατολής, ιδρύεται ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης. Ήταν κάτι παραπάνω από αθλητικός όμιλος. Ήταν σχολείο, βιβλιοθήκη, θέατρο. Ένας φάρος πολιτισμού για τους Έλληνες της Ιωνίας.
Οι έφηβοι της Σμύρνης έτρεχαν με φανέλες μπλε και κόκκινες, πριν καν υπάρξει επίσημο πρωτάθλημα. Ο Πανιώνιος οργάνωνε αγώνες στίβου, ποδοσφαίρου, ακόμα και ποιητικούς διαγωνισμούς. Ήταν η καρδιά ενός λαού που ήξερε να ζει με τέχνη, λόγο και άθληση.
Το 1922 η Σμύρνη καίγεται. Όσοι σώθηκαν, ήρθαν στην Ελλάδα με μια βαλίτσα. Κάποιοι έφεραν φωτογραφίες, άλλοι εικόνες. Οι Πανιώνιοι έφεραν το σύλλογό τους. Τον κουβάλησαν με τα πόδια, με τα καράβια, μέσα στις καρδιές τους. Και τον ξανάστησαν. Όχι από το μηδέν, αλλά από τις στάχτες.
Το 1923, ο Πανιώνιος μεταφέρεται επισήμως στην Αθήνα. Η Μικρασιατική καταστροφή δεν τον διέλυσε. Τον θέριεψε. Γιατί ήταν η επιβίωση του ίδιου του προσφυγικού Ελληνισμού. Οι κόκκινες και μπλε φανέλες ξαναπαίρνουν ζωή στο Νέο Φάληρο. Και το 1939, χτίζεται το Στάδιο της Νέας Σμύρνης.
Η Νέα Σμύρνη δεν ήταν απλώς ένας συνοικισμός. Ήταν ξανά η Σμύρνη, όσο μπορούσε. Και ο Πανιώνιος δεν ήταν απλώς μια ομάδα. Ήταν η απόδειξη ότι η Μικρά Ασία ζει ακόμα.
Από τον Νεστορίδη και τον Δεληγιάννη, μέχρι τον Μαύρο, τον Αναστόπουλο και τον Μουζακίτη, ο Πανιώνιος έβγαζε φλόγα. Όχι με λεφτά, αλλά με ψυχή. Έπαιξε τελικό Κυπέλλου, βγήκε Ευρώπη, απέκλεισε την Τβέντε, έκανε το «έπος του Άγιαξ». Αλλά πάνω απ’ όλα, στάθηκε όρθιος σε εποχές που άλλοι χάνονταν.
Ο Πανιώνιος δεν ήταν ποτέ το φαβορί. Δεν έπρεπε να υπάρχει. Κι όμως υπάρχει. Γι’ αυτό είναι μοναδικός.
Ο κόσμος του δεν είναι πελάτες. Είναι μάρτυρες, είναι παιδιά προσφύγων, είναι άνθρωποι που γεννήθηκαν με μια ομάδα που ποτέ δεν τους χάιδεψε, αλλά πάντα τους θύμιζε τι σημαίνει να κρατάς όρθια τη μνήμη σου.
Μπορεί να έπεσε κατηγορία. Μπορεί να ταλαιπωρήθηκε από χίλια προβλήματα. Αλλά ο Πανιώνιος δεν πέφτει ποτέ.
Γιατί δεν είναι απλώς ποδοσφαιρικός σύλλογος. Είναι ιδέα. Είναι προσφυγιά. Είναι το ένδοξο παρελθόν που έγινε παρόν. Και μέλλον.
Και το μέλλον, όσο υπάρχει κάποιος να φωνάζει «Πανιώνιε, σ’ αγαπώ», είναι μπλε και κόκκινο.
Συντάκτης: Γρηγόρης Κεντητός
