Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της· για τους περισσότερους μια δύσκολη χρονιά.
Τι την χαρακτήρισε;
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, το μπαράζ αποτυχημένων διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας, το δημοψήφισμα και ο φόβος του grexit
Η συνεχιζόμενη και μάλλον επιδεινούμενη οικονομική ύφεση, το κλείσιμο των τραπεζών, τα capital controls, οι διαρκώς αυξανόμενοι φόροι και τα «κόκκινα δάνεια»
Ο πόλεμος στη Συρία, το τεράστιο προσφυγικό κύμα προς την Ευρώπη, τα πνιγμένα παιδιά και ο χαρακτηρισμός της Ελλάδας ως «ανίσχυρα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης» με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οι απειλές και οι επιθέσεις του «Ισλαμικού Κράτους» και ο εξαπλούμενος τρόμος στην Ευρώπη και σ’ ολόκληρο τον κόσμο
Ο Ευρωσκεπτικισμός και τα συνεπακόλουθά του.
Δε μπορώ να θυμηθώ τίποτα ιδιαίτερα ευχάριστο να έγινε εφέτος, εκτός από τον συγκινητικό ανθρωπισμό που επέδειξαν πολλοί κάτοικοι των ακριτικών μας νησιών προς τους πρόσφυγες παρά την τεράστια αναταραχή που έχει δημιουργηθεί στην καθημερινή τους ζωή.
Εν πάση περιπτώσει θέλω να τελειώσω αυτήν τη χρονιά με ένα πολυειπωμένο, αλλά καλοειπωμένο ινδιάνικο «απόφθεγμα»:
- Είναι ένας λύκος μαύρος, κακός, σκοτεινός και ένας λευκός, καλός, φωτεινός· ποιος θα επιζήσει;
- Αυτός που ταΐζεις.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ταΐζουμε τον άσπρο λύκο, παρά τις δύσκολες συνθήκες, γιατί αν συνεχίσουμε να τ