Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΖΗΜΙΑ

Στο προηγούμενο τεύχος της εφημερίδας έγραφα πως είναι χαζό να φοβόμαστε τον κορονοϊό. Ναι, είναι χαζό όσον αφορά στην υγεία μας, καθόλου χαζό όμως όσον αφορά στην οικονομία.

Οι λόγοι της διασποράς πανικού είναι συνήθως οικονομικής υφής. Δεν θα προσποιηθώ πως γνωρίζω τα πώς και τα γιατί. Κυκλοφορούν πολλά σενάρια: από εμβόλια μέχρι ομόλογα πανδημίας, από επίθεση κατά της κινεζικής οικονομίας μέχρι παιχνίδια με το πετρέλαιο.

Θα παραθέσω απλά μερικά αποσπάσματα από άρθρα σχετικά με το πώς επηρεάζεται η οικονομία έως τώρα.

Όπως ο κορονοϊός, έτσι και ο ιός του φόβου για την παγκόσμια οικονομία ξεκίνησε από την Κίνα. Σε ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο τραντάζεται ακόμη και από φήμες που κυκλοφορούν στο ίντερνετ, μια πραγματική κρίση σε μια χώρα με τραπεζικό σύστημα 40 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, μπορεί να προκαλέσει ντόμινο εξελίξεων σε ολό-κληρο τον κόσμο.

Ο ψυχολογικός παράγοντας όμως είναι αυτός που πλήττει πιο άμεσα την πραγματική οικονομία. Αρκετές αεροπορικές εταιρείες για παράδειγμα παρουσιάζουν αισθητή πτώση στις μετακινήσεις. Αυτό σημαίνει αναπόφευκτα και πτώση του τουρισμού.

Ο κόσμος φοβάται να πάει οπουδήποτε έχει κι άλλον κόσμο, τα Καρναβάλια στη Βενετία και στην Πάτρα ακυρώθηκαν. Παραστάσεις, συναυλίες κ.λπ. θα βυθιστούν, πολλές υπηρεσίες θα υποστούν τεράστιο πλήγμα.

Η καθοδική πορεία της τιμής του πετρελαίου συνεχίζεται.

Η ταχεία εξάπλωση του κορονοϊού θα έχει σαφώς σημαντική επίπτωση στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προσανατολίζεται να υποβαθμίσει εξαιτίας αυτού του γεγονότος τις προβλέψεις του για την ανάπτυξη.

Με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο ο ιός είναι θανατηφόρος για υπερήλικες και ειδικές ομάδες του πληθυσμού με χρόνια νοσήματα, έτσι και ο ιός του φόβου θα χτυπήσει μια παγκόσμια οικονομία, που παραπαίει εδώ και χρόνια.

Ποιος θα ωφεληθεί όμως και κατά ποιον ακριβώς τρόπο απ’ όλα αυτά, φοβάμαι πως δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Αλεξία Ηλιάδου