Κάτι που τριγυρνάει στο μυαλό μου εδώ και πολύ καιρό, είναι οι πράσινες ταράτσες. Εφόσον το πράσινο στην πόλη είναι ελάχιστο, μπορούμε ίσως να το αυξήσουμε λίγο φυτεύοντας εμείς οι ίδιοι τις ταράτσες μας.
Μία φυτεμένη ταράτσα απορροφά διοξείδιο του άνθρακα, αυξάνει την παραγωγή οξυγόνου και επηρεάζει γενικώς θετικά το μικροκλίμα της γειτονιάς.
Οι πράσινες ταράτσες αποτελούν επίσης καλή μόνωση για ολόκληρο το κτήριο, εφόσον τα φυτά απορροφούν τη ζέστη και συγκρατούν το κρύο, με αποτέλεσμα την σταδιακή μείωση του κόστους κλιματισμού (ψύξη και θέρμανση) που μπορεί να φτάσει μέχρι και το 50%, πετυχαίνοντας έτσι απόσβεση του όποιου κόστους φύτευσης.
Τα φυτά έχουν επίσης ηχομονωτική δράση, μειώνοντας τα εξωφρενικά επίπεδα του θορύβου της πόλης. Επίσης συνεισφέρουν στην πυροπροστασία, στην προστασία από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, αλλά και από τη σκόνη και τις πλημμύρες.
Σε όλα αυτά ή μάλλον πάνω από όλα αυτά έρχεται και προστίθεται η αισθητική βελτίωση όλων όσοι έχουν θέα στην απέναντι ταράτσα, φτιάχνοντάς τους αυτομάτως τη διάθεση. Αν, δε, τις διαμορφώσουμε κιόλας λίγο με καρέκλες ή κάποια πέργκολα, μπορεί να γίνει ένας χώρος συνάντησης, όπου ενδέχεται να γνωρίσουμε επιτέλους και τους γείτονές μας!
Στην Αθήνα πολλές μικρές πολυκατοικίες έχουν αγοραστεί από ξένους κυρίως επενδυτές που τα νοικιάζουν πανάκριβα σε ανθρώπους που θέλουν να συγκατοικήσουν βραχυπρόθεσμα κυρίως, όπως φοιτητές ή εργαζόμενους από το εξωτερικό. Αυτοί οι ιδιοκτήτες φροντίζουν να διαμορφώνουν έξυπνα τις ταράτσες τους, με τουαλέτα και κουζινίτσα, κι έτσι οι νεαροί συνήθως ενοικιαστές ανεβαίνουν και πίνουν παρέα το πρωί τον καφέ τους, διαβάζουν το βιβλίο τους ή γράφουν στο laptop τους και το βράδυ βάζουν χαμηλά μουσικούλα και διασκεδάζουν όλοι μαζί.
Σκεφθείτε το λοιπόν, συζητείστε το, κοστολογήστε το, καλέστε και μια συνέλευση πολυκατοικίας…
Στο χέρι μας είναι να ομορφύνουμε λίγο τη ζωή όλων μας.
Αλεξία Ηλιάδου