Η Νέα Σμύρνη έχει μία αξιοσημείωτη ιστορία και για πολλούς είναι αγαπημένος προορισμός για βόλτα και διασκέδαση.
Πάρκα, πλατείες, μαγαζιά, σινεμά, μουσεία. Η Νέα Σμύρνη είναι μία περιοχή που τα έχει όλα και όσοι μένουν σε αυτήν δεν την αλλάζουν με τίποτα. Συνορεύει με τον Νέο Κόσμο, το Παλαιό Φάληρο, τον Άγιο Δημήτριο, τη Δάφνη, την Καλλιθέα και η πληθώρα επιλογών για βόλτα και διασκέδαση την έχουν κάνει στέκι κατοίκων του κέντρου και των νοτίων προαστίων.
Σημεία ενδιαφέροντος που ξεχωρίζουν, η κεντρική πλατεία, το άλσος Νέας Σμύρνης και ο ναός της Αγίας Φωτεινής με το εντυπωσιακό κωδωνοστάσιο.
Η ταυτότητα της περιοχής βέβαια είναι πρώτα από όλα συνυφασμένη με την ιστορία της.
Η ιστορία της Νέας Σμύρνης Από το 1922 έως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Η ιστορία της Νέας Σμύρνης ξεκινά εκατό χρόνια πίσω. Μέχρι και τη δεκαετία του 1920 η περιοχή ήταν αγροτική και αραιοκατοικημένη. Οι κάτοικοί της δεν ξεπερνούσαν τους 50 και η πλειοψηφία των οικοπέδων άνηκε σε Αθηναίους που ζούσαν στην Πλάκα και το Μπραχάμι.
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την έλευση των προσφύγων στην Ελλάδα η περιοχή άλλαξε σταδιακά εικόνα και απέκτησε μία ιδιαίτερη ταυτότητα. Με απόφαση της κυβέρνησης απαλλοτριώθηκαν μεγάλες εκτάσεις και πρόσφυγες κυρίως από τα ιωνικά παράλια αγόρασαν οικόπεδα έναντι αντιτίμου. Η διαφορά της Νέας Σμύρνης σε σχέση με άλλους προσφυγικούς οικισμούς ήταν ότι σχεδιάστηκε εξ αρχής ως αστική περιοχή. Οι πρόσφυγες που έμεναν σε αυτήν ανήκαν σε μεσοαστικά και αστικά κοινωνικά στρώματα και επεδίωξαν να δημιουργήσουν έναν οικισμό που θα αποτύπωνε την υψηλή τους παιδεία και τα ιδιαίτερα πολιτιστικά τους χαρακτηριστικά. Και το πέτυχαν.
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η ανάπτυξη στην περιοχή ήταν ραγδαία. Χτίστηκαν δημοτικά σχολεία, το πρώτο εξατάξιο Γυμνάσιο, φυτεύτηκε το Άλσος της Νέας Σμύρνης. Το 1934 επανιδρύθηκε η Ευαγγελική Σχολή η οποία μέχρι το 1922 λειτουργούσε στη Σμύρνη, ενώ λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εγκαινιάστηκε ο ναός της Αγίας Φωτεινής.
Η ανάπτυξη της περιοχής αποτυπώνεται και στον ολοένα αυξανόμενο αριθμό του πληθυσμού της. Το 1928 οι κάτοικοι ήταν 210 και περίπου δέκα χρόνια αργότερα, λίγο πριν 1940, ανέρχονταν σε 15.000.
Η Νέα Σμύρνη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η ανάπτυξη της Νέας Σμύρνης ήταν ξανά ταχύτατη. Η περιοχή έγινε Δήμος και ονομάστηκε και επίσημα «Νέα Σμύρνη». Λόγω της αύξησης του πληθυσμού σε όλο το λεκανοπέδιο, επεκτάθηκε προς τα νότια και τα ανατολικά και ενσωματώθηκε με ακόμα πέντε δήμους στον τότε «Δήμο Πρωτευούσης».
Μεταπολεμικά έγιναν σημαντικά