Δημήτρης Μαυρίκης: «Δεν είμαι Αθηναίος, είμαι Νεοσμυρνιώτης, μην το ξεχνάτε»

Ο Μήτσος Μαυρίκης αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του Πανιωνίου και είναι ένα από πιο αγαπητά πρόσωπα που έχουν ζήσει ποτέ στη Νέα Σμύρνη.

Κάθε φορά που ο Μήτσος Μαυρίκης επέστρεφε στον τόπο καταγωγής του, τον Μελιγαλά, οι συντοπίτες του τον πείραζαν και τον έλεγαν Αθηναίο. Εκείνος προτιμούσε να δηλώνει ότι είναι από τη Νέα Σμύρνη, αν και για πρώτη φορά ήρθε εδώ λίγο πριν τα 18 του χρόνια.

Άφησε τον Εθνικό Μελιγαλά, απέρριψε την πρόταση της Καλαμάτας και ήρθε στην Αθήνα για να προσπαθήσει να σπουδάσει νομική. Παράλληλα, είχε σκοπό να παίζει ποδόσφαιρο. Η ζωή του εξελίχθηκε όμως αλλιώς. Δεν σπούδασε ποτέ νομική και αφοσιώθηκε στο ποδόσφαιρο.

Η ποδοσφαιρική του καριέρα

Ο Βρετανός προπονητής, Τζο Μάλετ, εντυπωσιάστηκε από την προοπτική του νεαρού Μαυρίκη και εισηγήθηκε την απόκτηση του από τον Πανιώνιο το 1972. Κόστισε 65.000 δραχμές και συμφωνήθηκε κι ένα φιλικό μεταξύ Πανιωνίου και Εθνικού Μελιγαλά (3-2, με δύο γκολ του Μαυρίκη)

Το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα το έκανε το 1973 ως αλλαγή του σπουδαίου σκόρερ, Γιώργου Δέδε (δύο φορές πρώτος σκόρερ). Σταδιακά, ο Μαυρίκης άρχισε να γίνεται βασικός στον Πανιώνιο, καθώς διέθετε τεράστια ψυχικά αποθέματα, πάθος και μαχητικότητα. Αγωνίστηκε στον Πανιώνιο επί 15 χρόνια, όπου έζησε συγκλονιστικές στιγμές, καθώς συνέδεσε το όνομα του με τις δύο κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του Πανιωνίου: την κατάκτηση των δύο Κυπέλλων Ελλάδος το 1979 και το 1998, το πρώτο ως παίκτης και το δεύτερο ως γενικός αρχηγός των «κυανέρυθρων». Έζησε όμως και πολλές δύσκολες στιγμές, όπως τα δύο μπαράζ παραμονής τα οποία κέρδισαν οι «κυανέρυθροι».

Συνολικά έπαιξε από το 1972 μέχρι το 1987 στον Πανιώνιο, είχε 352 συμμετοχές και 58 γκολ, ενώ τελείωσε την καριέρα του στον Φωστήρα. Δεν χρίστηκε ποτέ διεθνής με την Εθνική Ελλάδας, το μόνο του παράπονο στη μεγάλη του καριέρα.

Μια συμπαθέστατη προσωπικότητα

Η αγάπη του για το σύλλογο και το αγωνιστικό του πάθος τον έκαναν ιδιαίτερα συμπαθή στους φιλάθλους. Μπορεί τη φανέλα του Πανιωνίου να φόρεσαν οι 3 μεγαλύτεροι επιθετικοί της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου (Θωμάς Μαύρος, Νίκος Αναστόπουλος, Δημήτρης Σαραβάκος), ο Μητσάρας όμως, όπως τον φώναζαν στη Νέα Σμύρνη, αναγνωρίστηκε ως η προσωποποίηση της «κυανέρυθρης» ψυχής. Το 1985 ψηφίστηκε μάλιστα ως κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής από τον Π.Σ.Α.Τ..

Ο Μήτσος Μαυρίκης ευτύχησε να παίξει δίπλα σε μεγάλους ποδοσφαιριστές. Κολλητός του ήταν όμως ο Χρήστος Εμβολιάδης, ενώ μεγάλη αδυναμία είχε και στον «μικρό», τον Δημήτρη Σαραβάκο. Κάποτε ο Σαραβάκος του ζήτησε το νούμερο 7 που φορούσε ο Μαυρίκης κι εκείνος του το έδωσε με προθυμία.

Ήταν άλλωστε ομολογουμένως ένα από τα καλύτερα παιδιά που έπαιξαν μπάλα στην Ελλάδα. Δεν ζήτησε ποτέ αύξηση αποδοχών, δεν αξίωσε ποτέ να πάρει μεταγραφή, αν και τον ήθελαν αρκετοί σύλλογοι. Η παραμονή του στον Πανιώνιο του στοίχισε οικονομικά. Με τα ελάχιστα χρήματα που είχε στην άκρη άνοιξε ένα πιάνο-μπαρ μαζί με τον Εμβολιάδη στη Νέα Σμύρνη ονόματι «Διόσκουροι».

Απεβίωσε τον Ιούνιο του 2019 έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, αλλά η τεράστια προσφορά του στον Πανιώνιο θα μείνει αιώνια ζωντανή.

Μήτσος Μαυρίκης, Μιχάλης Σταματελάτος, Νίκος Αναστόπουλος, Χρήστος Εμβολιάδης