Λεωνίδας Κουτσόπουλος: Από την πλατεία της Νέας Σμύρνης στις οθόνες όλης της Ελλάδας — Η ζωή του μια βόλτα

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Λεωνίδας Κουτσόπουλος — ο «θείος Λεωνίδας» που κατάφερε να ενώσει το χιούμορ με τη μαγειρική και την τηλεόραση με την πατρότητα και την αγάπη του για τον Πανιώνιο — και παρ' όλ' αυτά έμεινε ο εαυτός του

Φανατικός Πανιώνιος

Σαν σήμερα, το 1982, γεννήθηκε ο Λεωνίδας Κουτσόπουλος. Με καταγωγή από τον Πύργο Ηλείας, αλλά μεγαλωμένος στη Νέα Σμύρνη με τη μητέρα του και τον αδελφό του Γιάννη, κουβαλάει πάντα μέσα του την ατμόσφαιρα της γειτονιάς του. Εκεί έμαθε τι σημαίνει παρέα, αυθεντικότητα, αγάπη για την ομάδα — γιατί φυσικά, ο Λεωνίδας είναι φανατικός Πανιώνιος.

«Όπως κάθε παιδί που μεγαλώνει στη Νέα Σμύρνη, έτσι κι εγώ αυτό ήθελα. Πάω ακόμη στο γήπεδο. Είναι οικογενειακά τα πράγματα στη Νέα Σμύρνη και η διαδικασία του γηπέδου ξεκινά από νωρίς το μεσημέρι κάθε φορά, όπου μαζευόμαστε στην πλατεία και βλέπουμε παλιούς φίλους», είχε πει παλιότερα.

Μάλιστα, το 1998, όταν ο Πανιώνιος κατέκτησε το Κύπελλο απέναντι στον Παναθηναϊκό, ο 16χρονος τότε Λεωνίδας ανέβηκε στην οροφή του πούλμαν των κυπελλούχων. Μια φωτογραφία εκείνης της στιγμής έμεινε ιστορική, όπως και η παιδική του τρέλα για την ομάδα.

Ο διάσημος σεφ έχει ταυτιστεί με την ομάδα των «κυανέρυθρων», με τον ίδιο να πηγαίνει στο γήπεδο σχεδόν κάθε αγωνιστική. Ο «θείος Λεωνίδας» όταν ήταν νεότερος αγωνιζόταν μάλιστα στα τμήματα υποδομής του Πανιωνίου, στη θέση του δεξιού χαφ. 

Από το γήπεδο... στην κουζίνα

Μέχρι τα τελευταία χρόνια του σχολείου δεν ονειρευόταν κουζίνες. Η μαγειρική μπήκε στη ζωή του τυχαία, όταν ένας φίλος γράφτηκε σε σχολή μαγειρικής και ο Λεωνίδας αποφάσισε να τον ακολουθήσει «για να δει πώς είναι». Δεν χρειάστηκε πολύ: τέσσερις μήνες μετά, είχε ήδη ερωτευτεί τη γεύση, τη δημιουργία, τη διαδικασία.

Η γνωριμία του με τον Γιάννη Λουκάκο αποδείχτηκε καθοριστική. Εκεί έμαθε τι σημαίνει επαγγελματική κουζίνα, τι σημαίνει πειθαρχία, τι σημαίνει σεβασμός στο φαγητό. Στη συνέχεια, πέρασε για λίγο από το Λονδίνο και συνεργάστηκε με εστιατόρια υπό την αιγίδα του Gordon Ramsay — μια εμπειρία σκληρή αλλά καθοριστική. Εκεί έμαθε και το σημαντικότερο μάθημα: Όσο μεγάλο κι αν είναι ένα όνομα, ο κόσμος έρχεται για το φαγητό. Αν του αρέσει, θα ξανάρθει.

Από το backstage του MasterChef... στο φως

Μετά το Λονδίνο, βρέθηκε στο Σαν Σεμπαστιάν — τη «Μέκκα» της γαστρονομίας. Και έπειτα ήρθε το MasterChef. Αρχικά πίσω από τις κάμερες, σε οργανωτικό ρόλο. Μέχρι που ήρθε η στιγμή να περάσει μπροστά. Η αντικατάσταση του Δημήτρη Σκαρμούτσου άλλαξε τα δεδομένα της εκπομπής: η χημεία με τους άλλους δύο κριτές ήταν άμεση, ενώ ο ίδιος έφερε μια αύρα διαφορετική — συνδυασμό αυστηρότητας, ευγένειας και αυτοσαρκασμού.

Με το χαρακτηριστικό του χιούμορ, δεν δίσταζε να κάνει πλάκα ακόμα και με τον εαυτό του. Μιας και πολλοί γκουγκλάρουν το ύψος του, είπε σε μία συνέντευξη γελώντας: «Πήγα στο Αστυνομικό Τμήμα στη Νέα Σμύρνη και τους ζήτησα να γράψουν στην ταυτότητά μου 1.78, αλλά μου είπαν πως δεν γίνεται αυτό...»

Ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει ότι το MasterChef έχει μία reality πλευρά: «Υπάρχει το reality που μπορεί να είναι trash και το reality που έχει καθαρά αγωνιστικά κριτήρια, όπως αυτό της μαγειρικής. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει μόνο το μαγειρικό κομμάτι· θα ήταν άλλου είδους εκπομπή.»

Η επόμενη τηλεοπτική στάση ήταν εντελώς διαφορετική: η «Φάρμα». Εκεί ο Κουτσόπουλος έδειξε την απλότητα του ανθρώπου της διπλανής πόρτας. Παρ’ όλα αυτά, δεν θεωρεί τον εαυτό του «τηλεοπτικό σταρ». Ξέρει καλά πως η τηλεόραση είναι κάτι προσωρινό, και η αληθινή του δουλειά παραμένει η κουζίνα.

«Ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου»

Το 2019 γνώρισε τη Χρύσα Μιχαλοπούλου. Από τη γνωριμία αυτή γεννήθηκε ο γιος τους, Κίμωνας-Ιωάννης, το 2022. Αν και σήμερα δεν είναι πλέον μαζί, οι δυο τους διατηρούν σχέση σεβασμού και αγάπης. Την Ημέρα του Πατέρα, η ηθοποιός είχε γράψει: «Ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου».

Ο άνθρωπος πίσω από τον «θείο Λεωνίδα»

Ο Λεωνίδας Κουτσόπουλος δεν αγαπά την εικόνα του, αλλά τη δουλειά του. Δεν φοβάται να παραδεχτεί ότι μικρός δεν έτρωγε το φαγητό του, ότι η μητέρα του —την οποία λατρεύει— δεν ήταν και η καλύτερη μαγείρισσα, κι ότι στο σπίτι του είχε μαζέψει κάποτε δέκα ζώα. Λατρεύει τη μουσική, τα ταξίδια, το ραδιόφωνο, και τη γενιά του Αγγελάκα και του Σιδηρόπουλου.

Είναι εκείνος που μπορεί να ξεκινήσει οδικώς για την Κοπεγχάγη απλώς για να φάει στο Noma. Που μια φορά, πριν γίνει κουμπάρος, κερνούσε όλο το μαγαζί και την άλλη μέρα πήγε στο μυστήριο σχεδόν καθυστερημένος. Και που, παρά τη φήμη του, παραδέχεται με άνεση ότι προτιμά να παραγγείλει junk food παρά να μαγειρέψει στο σπίτι.

Μια χαρά τύπος

Ίσως τελικά αυτό να είναι και το μυστικό του: ότι έμεινε «μια χαρά τύπος». Ο άνθρωπος που δεν παίρνει τον εαυτό του και πολύ στα σοβαρά, που δεν μασάει τα λόγια του και που ξέρει να γελάει. Κι αν η ζωή του μοιάζει με βόλτα, είναι γιατί έχει μάθει να τη ζει έτσι: απλά, αληθινά, με την ψυχή του.

Χρόνια πολλά, θείε Λεωνίδα!!