Αυτές οι μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας ενδείκνυνται για να θυμόμαστε όλοι εμείς που λεγόμαστε Χριστιανοί, τις διδαχές του Ιησού.
Να θυμόμαστε πρώτα απ’ όλα πως το σώμα μας είναι ο ναός της ψυχής μας. Ο Θεός κατέβηκε στη Γη και έζησε ως θεάνθρωπος μέσα στο σώμα του Ιησού. Η διαίρεση της ύπαρξης σε σώμα και ψυχή, όπου η ψυχή θεωρείται ανώτερη, ενώ το σώμα φορέας αμαρτίας και παθών, είναι πλατωνική ιδέα, όχι χριστιανική.
Οπότε ας προσέχουμε το σώμα μας, ας το αγαπάμε, ας το αποδεχόμαστε, ας του προσφέρουμε όλα όσα χρειάζεται. Μέσα από το σώμα μας τρέφεται ολόκληρη η ύπαρξή μας. Και μέσω του σώματός μας συναντούμε τους άλλους ανθρώπους, τους γνωρίζουμε και συμπράττουμε μαζί τους.
Ας θυμόμαστε επίσης πως ο Χριστός δίδασκε την αγάπη, την αποδοχή και την συγχώρεση όχι μόνο προς τον εαυτό μας, αλλά και προς τους άλλους. Ας θυμόμαστε πως άφησε γεμάτος καλοσύνη τη Μαγδαληνή να του πλύνει τα πόδια· πως δεν την έβρισε, δεν την κλότσησε, δεν την προσπέρασε.
Ο Χριστός δεν έκρινε και δεν κατέκρινε. Ας βάλει πρώτος ο αναμάρτητος τον λίθο, έλεγε, εναντίον οποιουδήποτε οι κοινωνίες των ανθρώπων καταδικάζουν, μόνο και μόνο επειδή δεν ταιριάζει στο μοντέλο ζωής που έχουν δημιουργήσει και σύμφωνα με το οποίο απαιτούν να συμμορφωθούν οι πάντες.
Έδειχνε τα πετεινά του ουρανού και μας παρότρυνε να τα μιμηθούμε, αυτά που ζουν ελεύθερα χωρίς να αγχώνονται και χωρίς να κοπιάζουν. Δίδασκε πως ο Θεός και η Φύση έχουν προνοήσει για όλους, φτάνει να στραφεί κανείς προς το Φως, όπως κάνουν τα λουλούδια. Πως ο αδάμαστος νους είναι που μας μπερδεύει και μας τυραννά και μας απελπίζει με σκέψεις φόβου, φθόνου, κακίας και ανταγωνισμού.
Έλεγε ακόμα πως πρέπει να ζητήσεις για να λάβεις. Και δεν ζητάς ζητιανεύοντας· ζητάς ευγνωμονώντας το Θεό, την Τύχη, τη Φύση ή ό,τι άλλο εσύ πιστεύεις, για όλα όσα σου έχουν χαριστεί. Και πιστεύοντας με όλο σου το είναι πως θα συνεχίσουν να σου χαρίζονται.
Γιατί τα πάντα είναι ένα δώρο. Η ίδια η ζωή είναι ένα δώρο και ο μόνος τρόπος να την τιμούμε είναι ζώντας τη με όλο μας το είναι· με αγάπη και με ακτινοβόλα χαρά.
Καλό Πάσχα!
Αλεξία Ηλιάδου