Το 2020 ήταν αδιαμφισβήτητα μία από τις δυσκολότερες χρονιές που έχουμε ζήσει συνολικά σαν πλανήτης. Συγχρόνως αυτή την ιδιαίτερη χρονιά νιώσαμε ευγνώμονες για ανθρώπους που ίσως ούτε το όνομα τους να μην γνωρίζουμε. Είναι άνθρωποι που με τις πράξεις καλοσύνης τους κατάφεραν και έκαναν τον κόσμο λίγο καλύτερο και γέμισαν με κουράγιο τις σκοτεινές μας μέρες. Η "Καθημερινή" μας συστήνει μερικούς από τους ήρωες της καθημερινότητάς μας για το 2020 και μεταξύ αυτών ο Άγγελος Κουτουμάνος.
Όταν το 2003 ο κοινωνικός λειτουργός Άγγελος Κουτουμάνος έφτιαχνε στον ελεύθερο του χρόνο μια ιστοσελίδα με πληροφορίες για παιδιά με νοητική στέρηση δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το noesi.gr θα αποτελούσε σήμερα την μεγαλύτερη online κοινότητα για αυτές τις οικογένειες αλλά και την μεγαλύτερη πανελλαδική καταγραφή όλων των δομών που υπάρχουν για τέτοιες περιπτώσεις.
Ο 46 χρόνος Άγγελος Κουτουμάνος, μάς υποδέχεται στο Χατζηπατέρειο Ίδρυμα, ένα από τα λίγα εξειδικευμένα κέντρα θεραπείας και αποκατάστασης παιδιών με εγκεφαλική παράλυση στην Ελλάδα. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο έχει αναλάβει τη διεύθυνση και μαζί με τον Πίπη, το ιδιαίτερα φιλικό golden retriever που φέρνει καθημερινά στη δουλειά, μάς ξεναγεί στις τάξεις γεμάτος ενθουσιασμό για την πρόοδο που βλέπει στους μαθητές.
Πριν από 18 χρόνια, όταν επέστρεψε από σπουδές στην Αγγλία, συνειδητοποίησε γρήγορα ότι δεν υπάρχει βιβλιογραφία- πόσο μάλιστα ηλεκτρονική- σχετικά με τη νοητική στέρηση. «Ποια είναι διαφορά ενός συνδρόμου α από ένα β, ποιες είναι οι παρεμβάσεις που χρησιμοποιούν οι ειδικοί για να βελτιώσουν την εικόνα ενός παιδιού, ποιες είναι οι ενδείξεις ότι ένα παιδί χρειάζεται βοήθεια» ήταν πληροφορίες αδύνατον να τις βρει ένας γονιός μάς λέει. Και καθώς υπηρετούσε στον στρατό, με την αφθονία του χρόνου που είχε, άρχισε να μεταφράζει την πτυχιακή του αλλά και να προσθέτει και άλλες παρουσιάσεις. Είχε ανεβάσει περίπου 60 όταν από ένα τεχνικό λάθος έκλεισε το site. «Τις επόμενες βδομάδες πήρα μηνύματα που ζητούσαν μία πληροφορία που είχαν δει ή είχαν μία ερώτηση, οπότε καταλάβαμε ότι υπήρχε κόσμος που όντως τα διάβαζε».
Παίρνοντας θάρρος ότι δεν ήταν ο μόνος που ενδιαφερόταν για τις αναρτήσεις του, ζήτησε την βοήθεια συναδέλφων να αρχίσουν να προσθέτουν πληροφορίες για άλλες αναπηρίες και διαταραχές και άρχισε η σελίδα του να γίνεται διαδραστική. Καθώς ακόμα δεν υπήρχαν μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Κουτουμάνος αποφάσισε να καλέσει τους γονείς να γίνουν bloggers μετατρέποντας την σελίδα του σε σημείο αναφοράς. «Αυτό είχε και μια φοβερή χρησιμότητα για τους υπόλοιπους γιατί μπορούσαν να διαβάζουν για την εξέλιξη κάποιου παιδιού μέσα σε διάστημα τριών και τεσσάρων ετών και αυτό ήταν πολύ άμεσο και έδινε και ελπίδα σε μερικούς». Συγχρόνως ειδικοί απαντούσαν στα ερωτήματα γονέων και έδιναν συμβουλές για το πώς μπορούν να διαχειριστούν μια δύσκολη συνθήκη στο σπίτι τους.
