Τώρα γιορτάζουμε!

Τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος χαράς για τους ανθρώπους και κυρίως για τα παιδιά. Έχει δώρα, έχει χάζι, ψώνια, παιχνίδια, μαζώξεις, μουσική. Είναι χαρά όμως μόνο για όσους έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σ’ αυτήν τη λαμπερή γιορτή. Μόνο για όσους είναι υγιείς. Μόνο για όσους έχουν οικογένεια, φίλους και γνωστούς να περάσουν αυτές τις ημέρες με συντροφικότητα και αγάπη. Για τους άλλους, για όσους νιώθουν μόνοι κι ανήμποροι, είναι μέρες θλίψης.

Όσοι πιστεύουν στο Χριστό έχουν έναν βαθύτερο λόγο να νιώθουν αγαλλίαση, γιορτάζουν την ελπίδα, την πίστη τους σε κάτι θείο, υπερβατικό, πέρα απ’ την ζωή και τον ανθρώπινο πόνο. Όλοι μαζί όμως ανεξαιρέτως γιορτάζουμε την ίδια τη ζωή.

Κι εδώ προκύπτει το εξής ερώτημα: τι ακριβώς γιορτάζουμε; Τι έχει αξία να γιορτάζουμε στη ζωή; Είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι έχετε αναρωτηθεί κάποιες στιγμές. Όπως επίσης είμαι σίγουρη πως η απάντηση δεν είναι ίδια για όλους.

Αν υπάρχει κάτι απολύτως σημαντικό, στο οποίο συμφωνούμε όλοι κι αποτελεί προϋπόθεση για κάθετί, είναι ασφαλώς η υγεία, σωματική και ψυχική. Ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής οι ανθρώπινες σχέσεις - αν και κάποιοι αρέσκονται στη μοναξιά. Μια κάποια οικονομική άνεση φαίνεται επίσης να βοηθάει.

Η αλήθεια είναι όμως πως εμείς δίνουμε αξία στα πράγματα, δεν έχουν αυτά από μόνα τους. Εμείς δίνουμε νόημα στη ζωή μας. Άνθρωποι που έχουν «τα πάντα», δε νιώθουν καλά. Και άνθρωποι του μόχθου δηλώνουν ευτυχισμένοι. Αυτοί οι τελευταίοι είναι άλλωστε που ζουν περισσότερο απ’ όλους: αυτοί που όλη μέρα κινούνται, που έχουν πολλά ενδιαφέροντα και ασχολούνται μ’ αυτά, ας είναι μικρά, χαζά, δεν έχει σημασία. Είπαμε: εμείς δίνουμε αξία στα πράγματα.

Όταν δεν συναντάς εμπόδια στη ζωή, αν δεν θέτεις στόχους, αν δεν έχεις κάπου να προσβλέπεις, ακόμα κι αν ζεις στον παράδεισο, αργά ή γρήγορα θα βαρεθείς. Εξάλλου, δεν υπάρχει μονιμότητα και ασφάλεια πουθενά. Ο εφησυχασμός είναι και οφείλει να είναι κάτι εξαιρετικά παροδικό.

Μπορεί κανείς να παρομοιάσει τη ζωή με παιχνίδι: ποιος θέλει να παίζει ένα παιχνίδι που το έχει ξαναπαίξει 100 φορές, που το ξέρει, που είναι γι’ αυτόν πάρα πολύ εύκολο, με τους ίδιους αντιπάλους ή ακόμα χειρότερα με κατώτερους αντιπάλους, ένα παιχνίδι που δεν έχει πια να του προσφέρει καμία καινούρια συγκίνηση και καμιά καινούρια δεξιότητα;

Κι επειδή οι περισσότεροι από εμάς ζούμε καλώς ή κακώς μια ζωή «συνηθισμένη», κοινή, και οι στόχοι μας είναι σχεδόν προκαθορισμένοι από πολύ νωρίς στη ζωή μας, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να επινοούμε διαρκώς νέα ενδιαφέροντα και καινούριους στόχους. Από μόνοι μας. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο να νοηματοδοτούμε τη ζωή μας απ’ την αρχή. Δόξα τω Θεώ, ο κόσμος είναι ανεξάντλητος σε εμπειρίες, γνώσεις, τόπους, πολιτισμούς, ασχολίες, αντικείμενα…

Αυτό λοιπόν σας εύχομαι φέτος: Υγεία, δύναμη και κουράγιο να επανεφευρίσκετε διαρκώς τη ζωή σας!

Καλά Χριστούγεννα! Καλό 2022!

Αλεξία Ηλιάδου