ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ

Μας έχει τσακίσει φέτος η γρίπη. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πρωτεύουσας έχει ήδη νοσήσει, πιθανότατα να νοσήσει και ο υπόλοιπος. Όμως η γρίπη που παθαίνουμε κυλιόμενα σχεδόν όλοι, δεν είναι παρά μια γρίπη. Κάνεις 3-4 μέρες έναν μέτριο πυρετό και λίγο βήχα κι αυτό είναι όλο. Ας μην μας πιάνει πανικός για κάτι τόσο απλό και συνηθισμένο. Όσοι ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου, ας κάνουν το εμβόλιο.

Μας έχουν τρελάνει και με τον κορονοϊό στις ειδήσεις… Τα νούμερα δείχνουν πως δεν είναι κι αυτός παρά μία ίωση σαν τόσες άλλες που ξεπετάγονται κάθε λίγο και λιγάκι. Αν θέλουμε τώρα να μπούμε στη διαδικασία να σκεφτούμε πως το κομμουνιστικο/καπιταλιστικό κράτος της Κίνας αποκρύπτει τα πραγματικά νούμερα κι επέρχεται το τέλος του κόσμου, είναι επιλογή του καθενός· προσωπικώς λέω να μην πάθω υστερία για μιαν ακόμη συνωμοσιολογική φήμη.

Πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει όμως κάτι αληθινό: ο βαθύς, ο υπαρξιακός φόβος του θανάτου, τον οποίο σπεύδουμε να ντύσουμε κάθε φορά με τη στολή κάποιας καινούριας απειλής. Είναι ένα «παιχνίδι» του μυαλού, αλλά και των media, που καθόλου δεν μας εξυπηρετεί: αντιθέτως, μας κλείνει στα σπίτια μας και στον εαυτό μας, με αποτέλεσμα να χάνουμε ακόμα περισσότερο την έτσι κι αλλιώς εφήμερη ζωή μας.

Λέω λοιπόν να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με βλακείες και να εστιάσουμε την προσοχή μας στα καλά και στα δημιουργικά. Εσείς τι λέτε;

Αλεξία Ηλιάδου