top of page

ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ


ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ

Περνάμε την μία κρίση μετά την άλλη· έχουμε γίνει ανθεκτικοί. Φάνηκε και στον τρόπο που διαχειριστήκαμε τον κορονοϊό, χωρίς πανικό, ψύχραιμα και αποτελεσματικά. Παράδειγμα προς μίμηση για άλλες χώρες.

Ξέρετε, ίσως κάπου βαθιά μέσα μας να έχουμε επιλέξει να είμαστε έτσι όπως είμαστε. Να γλεντάμε με την ψυχή μας σε καιρούς ευνοϊκούς και να αντέχουμε σε καιρούς δύσκολους. Βρίζοντας, αλλά χωρίς να υποκύπτουμε. Κάνοντας κάθε στιγμή ό,τι καλύτερο μπορούμε.

Και στης τύχης τα γυρίσματα να σκορπάμε το βιος μας και να το ‘φχαριστιόμαστε. Να χορεύουμε και να αγκαλιαζόμαστε.

Αυτό το καλοκαίρι όμως μας ζητάται να κάνουμε κάτι πρωτόγνωρο. Να ΜΗΝ αγκαλιαζόμαστε. Να κρατάμε αποστάσεις. Να προσέχουμε με ποιον και με τι ερχόμαστε σε επαφή.

Σίγουρα οι τουρίστες θα μας φέρουν μπόλικα κρούσματα, ας μην κοροϊδευόμαστε. Είναι όμως πολύ λεπτή η ισορροπία που πρέπει να κρατηθεί μεταξύ δημόσιας υγείας, οικονομικής δυσπραγίας και ψυχολογικών επιπτώσεων.

Φαντάζομαι πως η κυβέρνηση έχει συνυπολογίσει όλες τις παραμέτρους και πως αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορα θεωρώντας πως είναι σε θέση να κρατήσει τον έλεγχο της κατάστασης.

Σίγουρα βασίζεται όμως και στην δική μας προσοχή.

Προσωπικώς έχω αποφασίσει να αποφεύγω τους μεγάλους συνωστισμούς. Σκέπτομαι να πληρώσω και καμπίνα στο πλοίο, πράγμα που σε κάθε άλλη περίπτωση θα μου φαινόταν γελοίο για λίγες ώρες ταξιδιού. Να πηγαίνω σε όσο το δυνατόν απόμερες παραλίες. Να μην κάνω σεξ χωρίς προφυλακτικό με αγνώστους (oυπς, λάθος, αυτό είναι απομεινάρι από τα χρόνια του aids… αλλά πάντα επίκαιρο).

Όμως, είπαμε, αυτή είναι η δύναμή μας: να προσαρμοζόμαστε, να αντέχουμε, και μέσα σ’ όλα να βρίσκουμε και τρόπους να περνάμε καλά.

Είμαι στ’ αλήθεια υπερήφανη για εμάς, είμαι αισιόδοξη, είμαι πλέον σίγουρη πως τίποτα δεν μας πτοεί, πως πάντα θα τα βγάζουμε πέρα. Και πως σύντομα θα ανταμειφθούμε από τη ζωή πλουσιοπάροχα για τα κουράγια μας.

Ας απολαύσουμε λοιπόν αυτό το καλοκαίρι με σύνεση! Σα να τρώμε μια υπέροχη τσιπούρα στα κάρβουνα, προσέχοντας όμως να μην μας κάτσει κανένα κόκκαλο στο λαιμό…

Αλεξία Ηλιάδου

bottom of page