Ένα από τα πιο αγαπητά άτομα της Νέας Σμύρνης, η Τόνια Αναστασίου, πέθανε εντελώς ξαφνικά στις αρχές του Γενάρη από πέτρα στη χολή. Πονούσε τις 3 τελευταίες μέρες πάρα πολύ, πήγε στο Ασκληπιείο, έκατσε 4-5 ώρες με ορό και της είπαν πως έπρεπε να πάρει αντιβίωση είτε μέσα στο νοσοκομείο είτε στο σπίτι. Επέλεξε το σπίτι της. Και πέθανε... Σε ηλικία μόλις 55 ετών και ενώ έσφυζε από ζωή, με μικρό παιδί που λάτρευε και τη λάτρευε, από έναν λόγο που θεωρείται ανήκουστο να πεθάνεις στις μέρες μας.
Ο κόσμος στην κηδεία της ήταν πολύς παρ’ όλην την πανδημία. Ήταν τόσο αγαπητή, που όλοι έκαναν στην άκρη τον φόβο τους και έσπευσαν να την τιμήσουν όπως της άξιζε. Και μιας και η Τόνια δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο, ούτε κανείς θα κέρδιζε κάτι από την εμφάνισή του στην κηδεία της -γιατί ως γνωστόν πολλές κηδείες γεμίζουν γι’ αυτόν και μόνο το λόγο-, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως το έκαναν από απολύτως ανιδιοτελή αγάπη.
Ένα σύντομο βιογραφικό
Η Τόνια (Αντωνία-Κυριακή Αναστασίου ήταν ολόκληρο το ονομά της)
γεννήθηκε στις 13.6.1965 στη Ν. Σμύρνη.
Τελείωσε το Γυμνάσιο στη ΛΑΝΣ.
Ήταν βασική παίκτρια της ομάδας βόλεϊ της ΛΑΝΣ, αλλά και του ΑΟΝΣ Μίλωνα.
Στη συνέχεια ήταν παίκτρια του βόλεϊ του Πανιωνίου με αριθμό φανέλας Νο 7.
Παντρεύτηκε στις 7.7.2007 τον Τάμπο Χρήστο και απέκτησε ένα γιο, το Σωτήρη-Δημήτρη, στις 16.1.2008.
Εργάστηκε επί 20 έτη σε καταστήματα ένδυσης σε Νέα Σμύρνη, Π. Φάληρο και Γλυφάδα.
Της άρεσε πολύ το σκι, τα ταξίδια και το καλό και ποιοτικό φαγητό.
Τι λένε οι φίλες της
Η Αγάπη Ηλιοπούλου μας είπε:
«Δεν ξέρω να γράφω βιογραφικά, μπορώ να σου πω όμως, πως ήταν η πιο γνωστή φυσιογνωμία της Νέας Σμύρνης και όχι μόνο. Δήμαρχο την φωνάζαμε, μέχρι και στην Αμερική σε ένα καφέ μέσα, γνωστό της βρήκε. Η Τονια ήταν η χαρά της ζωής, η χαρά της παρέας, η χαρά γενικώς. Από κανέναν δεν θα ακούσεις κακιά κουβέντα.
Για μένα ήταν η αδελφή μου, με μεγάλα γράμματα, η κολλητή μου. Νομίζω ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο κατά τις 12 το μεσημέρι, για να πούμε τα νέα της ημέρας και μετά το απογευματάκι κατά τις 6 να περάσει από το σπίτι να με δει... Να μην ξεχάσω και την τεραααάστια αδυναμία που είχε στον γιο της και ο Σωτήρης σε εκείνη.»
Η Δέσποινα Πλουσίου, μας είπε:
«Σε αυτήν τη ζωή δεν γνωρίζεις μόνο εκείνους που επιδιώκεις, αλλά και εκείνους που θέλεις να γνωρίσεις και δεν το ξέρεις! Γνώρισα την Τόνια κάτω από αυτές τις εντελώς απρόσμενες και περίεργες συγκυρίες που σκηνοθετεί η μοίρα μαεστρικά για να διασταυρωθείς με κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους. Εγώ και εκείνη γνωριστήκαμε πριν καν το καταλάβουμε. Ήταν μοιραίο και ήταν και τόσο ωραίο! Ήταν απόλαυση και δώρο για εμένα αυτή η συνάντηση! Πάντα έτσι ένιωθα, ακόμα και όταν της μιλούσα στο τηλέφωνο! (τον τελευταίο καιρό πολύ σπάνια)
Κανονικά δεν έπρεπε να συναντηθούμε πουθενά και ποτέ, αφού ούτε στην ίδια περιοχή μέναμε, ούτε στο ίδιο σχολείο πήγαμε, ούτε κοινούς φίλους είχαμε, ούτε καν ζούσαμε στην ίδια χώρα! Εγώ ζούσα στη Νέα Υόρκη για σπουδές και δουλειά, με φίλους και στις δυο χώρες και εκείνη στην Νέα Σμύρνη.. με γνωριμίες & φίλους σε όλους τους πλανήτες του ηλιακού!
Διότι η Τονια ήταν ο πιο κοινωνικός και αγαπητός άνθρωπος που έχω γνωρίσει μέχρι τώρα, και η αλήθεια είναι πως έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου! Δεν υπήρχε μέρος που θα πηγαίναμε που δεν θα την ήξερε ένας τουλάχιστον άνθρωπος. Και δεν μιλάμε για την Αθήνα μόνο. Μιλάμε για όπου και αν είχαμε πάει, εντός και εκτός.
Και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της κοινωνικότητας της, ήταν ότι ήταν αυθεντική! Είχε παρουσία και νοιαξιμο! Αγαπούσε τους ανθρώπους, γέλαγε με όλο της το είναι όταν τους μιλούσε! Αλλά κα